من که نه فيلسوفم

نه مي فهمم

ولي قشنگ بود!

بوس...

آري نگاه به آسمان تو را به فراتر از زمين و زمان مي برد و از مرزها رد مي کند.

و من هنوز که هنوز است در انديشه آنم که او برون مي آيد با هزار جلوه و رنگ تا من به هزار ديده ببينمش، او همه چيز را مهيا کرده است و من در محدود ها غوطه ور! در قالبها محصور!

و چه خوب است که بتوان از هر چه هست رد شد و به فراتر ها به دوردست ها به افق هاي بي کران و به بي کرانه رسيد...آنجا که ديدمان فرا عنصري شود... آه يا الهي!