و عمر شيشه عطر است، پس نمي ماند
پرنده تا به ابد در قفس نمي ماند

مگو که خاطرت از حرف من مکدر شد
که روي آينه جاي نفس نمي ماند

طلاي اصل و بدل آنچنان يکي شده اند
که عشق جز به هواي هوس نمي ماند

مرا چه دوست چه دشمن ز دست او برهان
که اين طبيب به فريادرس نمي ماند

من و تو در سفر عشق دير فهميديم
قطار منتظر هيچ کس نمي ماند

شادي هميشه سهم خودت غم غنيمت است
شادي اگر زياد اگر كم غنيمت است

معشوق شعرهاي كهن گرچه بي وفاست
گاهي خبر بگيرد از آدم غنيمت است
...

چاکرم

به قول خودت شعر يکي از نعمت هاي الهيه

داشتم فکر ميکردم که مخاطب خاصي که دلم ميخواست اين شعر را بخواند و البته او خوانده، کسي است که احتمالا کسان ديگر او را نميشناسد! اما اينکه کسي به خودش اجازه مي دهد در وب شخصي يک نفر و نوشته هايش اشکال کند خيلي دور از عقل و ادب است! پيش از اين هم پيش آمده بود و براي هر وب نويسي پيش ميايد! ولي اينبار خواستم توضيح دهم که تنوع افراد در زندگي من آنقدر زياد است و روابط آنقدر پيچيده هستند که گمان کشف منظور پست هاي مخاطب دارم بسيار باطل است! يعني وقتي اتفاقي ميافتد و شما فکر ميکنيد پستي به آن مربوط است، من نوشته اي را با هدفي ديگر نشر ميدهم و اتفاقا هميشه هم به هدفم رسيده ام... پس کنکاش را کنار بگذاريد و نظرات دوستانه بدهيد که اين عمر کوتاه است و ما مسافراني سوار بر محمل پر شتاب :)

:))