سلام

در پاسخ به نظر دوست عزيزي كه در كامنت اول نظر خود را بيان نموده بودند

1. واژه لعن هرگز در ادبيات عرب بعنوان سب و فحش و دشنام شناخته نمي شود

همانطور كه ميدانيم خداوند متعال در كلام خود كه هيچ گونه شكي در وحياني بودن آن نيست مي فرمايد

وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (سوره مباركه انعام آيه 108)

كه همانا دشنام يا فحش دادن را مردود دانسته (كاري كه امروزه بعضي در مجامع عمومي از آن هراسي ندارند (دشنام دادن))

اما همانطور كه گفته شد قرآن و كلام عرب لعن را دشنام و سب نميداند چون معتقديم قرآن حرف خود را نقض و رد نميكند