درد واقعی آن است که در میان مدعیان عقلانیت هیچ اثری از عمل عقلانی دیده نشود.
تئوری های تفاوت نظر و عمل را باید سرمه دیدگان کرد وقتی مدرسین برخی نظریات، دورترین افراد نسبت به عمل بدان نظریه اند.
بوی متعفن دو رویی و دوو رنگی روح را مجروح و خاطر را مکدر میکند.
این مواجهاتِ غیر ملائم اند که آه از نهاد روح حقیقت جو و حقیقت دوست آدمی بلند میکنند.
هراسان از آن روزم که این هم مسیری اجباری و مقطعی، منجر به همرنگی و همراهی شود!
پناه بر خدا از آن مصیبت...
اگر روزی فرا رسد که زبان در دهان بچرخد و مفاهیم بلند شریعت و عقلانیت را فقط بیان کند
آن گاه که انانیت و خودخواهی هیچ مجالی به دست ندهد تا آن علوم و نظریات به زیور عمل آراسته گردند و
عینیت بیابند!
و من،
سالکی که روزگاری در مسیر کسب معارف و آگاهی از نظریات و پرورش عقلانیت، جهد ها میکرد
و سختی ها را به جان میخرید
تبدیل به سخنگویی شوم که الفاظ را دستمایه فربه سازی دنیا و نفس خود کند
پناه بر خدا از آن روز...
که عنوان شب و ظلمت بر آن زیبنده تر است.
