«آه» را ترجمه‌ای دانسته‌اند برای «نفس المهموم»!
و من فکر میکنم بیانِ غمِ همیشه تاریخ؛ غمِ همیشه شیعه؛ غمِ همیشه حقیقت؛ تنها با «آه» میسر می‌شود.
و آه می‌کشم از غم روزگاری که بر تو گذشت... بر تو بزرگ بانویی که بیکرانگیت در ذهن مردد من نمی‌گنجد.

نمی‌دانم تو هم آه کشیدی؟
آنگاه که بر باب ساعات مدت‌ها به انتظار نشستی و عزیزی را از دست دادی و آنگاه که بر مجلس آن... و آنگاه که...

آنــکه چشـــمان مرا تَــر کرد، انــدوهِ تــو بود
گر چه چشم عاشقان بوده ست از آغاز، تَر

--------
نفس المهموم کتابی است در مقتل حسین علیه السلام که شیخ عباس قمی تحریر نموده.