این یک پیام تشکر است؛ 
می خواهم از دوستانم تشکر کنم؛ 

من فراموش کرده بودم که بودن و داشتن شما چه نعمت بزرگی است!

تشکر میکنم که هستید؛
که معنای رفاقت را می فهمید؛
که در فراز و فرود، در سفر و حضر، در همه جا یار و همراهید؛
که اعتماد متقابل را قدر میدانید و احترام و شان ارتباط را میشناسید؛
که قبل از هرگونه قضاوت و سرسختی، سعی در درک شرایط و افکار میکنید؛
که در وقت دلخوری و بی قراری، همچون قناتی بر آمده از دل کوه های شمیران، همهء حرف های تلخ و سرد را ز جان میگیرید و به دشت های جنوبی میسپارید تا همه آنچه میماند طراوت و آرامش باشد...

امیدوارم بدانیم و فراموش نکنیم که از چه نعمت بزرگی برخوردار هستیم...

------------
سوت پایان یک ماجرا بود که همهء این خوبی ها را به یادم آورد! به یادم آورد که برخی روابط اصل و اصیل اند و برخی فرع و بالتبع!
و باید بین ایندو فرق گذاشت زیرا تفاوتهای ذاتی بسیاری دارند.

میلاد پیامبر مهربانمان مبارک است؛ کاش ما و ارتباطاتمان هم مبارک باشیم.