خواندم که در تاریخ آمده در شام ولادت امام حسن مجتبی (ع) افرادی دور خانه پیامبر جمع شدند و ندا سر دادند :
ماجینا، ماجینا، لولا الحسن ماجینا
و از رسول خدا عیدی گرفتند...

همین اتفاق به یک رسم در میان اعراب خوزستان، عراق، امارات، کویت، بحرین و شرق عربستان(احسا و قطیف) تبدیل شده.
اکنون در شام پانزدهم رمضان کودکانی به ذوق دریافت هدیه با شعرخوانی در کوچه ها میگردند و میگویند : گرگیعان، گرگیعان، الله ایخلی الرضعان*

و اینچنین است که قره العین رسول، روشنی ماه بدر را دوچندان میکند و شادی و سرور این شب مهتابی را مضاعف.

و من همچون کودکی مشتاق دم گرفته ام و به یاد کوچه های مدینه میخوانم :
عطونی الله یعطیک؛ الله ایخلی اولیدک؛ یا رسول الله

-------------

*برخی معتقدند کلمه گرگیعان یا قرقیعان شکل تبدل یافته قره العین است.