همین چند ساعت پیش؛
کسی که بسیار دوستش داشتم؛
کسی که بسیار دوستش بودم؛
کسی که دلخوشی ام شده بود؛
.
.
.
دلم را شکست... تمام دلم را... و آنقدر گریه کردم که در این سال ها بی سابقه بود  ...
.
.
.
الهی حب لی کمال انقطاع الیک
باشد قبول! بزن... برنجان... بشکن  ...
آنقدر که نفسم از درد در نیاید
آنقدر که از هر که جز تو دوستش دارم دل بکنم
آنقدر که فقط تو بمانی
تو در تمام لحظه هایم
و اشک هایم را خریدار باشی
در مرصاد... در لبه ی پرتگاه...

این دل من... شکسته و خالی... در دستان گرم و پرمهر و خدایی تو

خدایی کن...