ترسم که اشک در غم ما پرده در شود  /  وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر  /  آری شود ولیک به خون جگر شود
خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه  /  کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود
از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان  /  باشد کز آن میانه یکی کارگر شود
ای جان حدیث ما بر دلدار بازگو  /  لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود
از کیمیای مهر تو زر گشت روی من  /  آری به یمن لطف شما خاک زر شود
در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب  /  یا رب مباد آن که گدا معتبر شود
بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی  /  مقبول طبع مردم صاحب نظر شود
این سرکشی که کنگره کاخ وصل راست  /  سرها بر آستانه او خاک در شود
حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست  /  دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود

الحق که شعر حافظ همه بیت الغزل معرفت است...