اینبار نیز مانند هر بار برای تو مینویسم
تو که خواننده ی خاموش این حیاط خلوت دخترانه هستی
می آیی، می خوانی، می روی.... می روی.... می روی
و من از واکنش هایت، از حرف هایت، از سوال هایت، از لحظاتی که حواست خیلی جمع نیست
در میابم که به این حیاط کوچک و خلوت رفت و آمد داری
و باور نمی کنی چقدر خوشحال میشوم... فارغ از اخم هایت، تصوراتت، قضاوت هایت
گاهی فکر می کنی عاشق شده ام
گاهی فکر میکنی درگیرم و بی تاب
گاهی احساس شادمانی
گاهی احساس موعظه
حتی شاید حس روشنفکری
و بسیاری دریافت های دیگر که از نوشته هایم پیدا میکنی
من تو و قضاوتت را رها میکنم
چون اینجا تنها یک حیاط خلوت است
جایی با حس مطبوع خنکای عصرگاهی که تنها آشنایان صمیمی من در آن آمد و رفت دارند
جایی برای ثبت جریانات آنی که به ذهنم وارد می شوند
احساس هایی از جنس نوشیدن یک چای گرم روی صندلی لهستانی کنار گلدانهای شمع دانی
حسی که تنها چند دقیقه از تمام دقایق روزانه من را به خود اختصاص می دهد
و این قطعا برای قضاوت کردن کافی نیست
اما دوست دارم بدانی که این رفت و آمد ها را دوست دارم

  ------------
این عکس را در یک حیاط زیبای شمالی گرفتم-یادش به خیر